در جهان پر از تغییر امروز، روابط زناشویی بیش از هر زمان دیگری نیازمند درک متقابل، تعهد و احترام دوطرفه است. زندگی مشترک تنها بر پایه عشق و احساس شکل نمی‌گیرد، بلکه تداوم آن به انجام وظایف و رعایت حقوق قانونی و اخلاقی هر یک از زوجین وابسته است. گاهی، در میان این مسیر پیچیده، یکی از طرفین به مسئولیت‌های خود عمل نمی‌کند و همین موضوع بنیان زندگی را سست می‌سازد. در نظام حقوقی ایران، هنگامی که از واژه «تمکین» سخن به میان می‌آید، ذهن بیشتر افراد به وظایف زوجه معطوف می‌شود، در حالی‌که واقعیت حقوقی فراتر از این تصور سنتی است. مرد نیز در برابر همسر خود موظف به انجام تکالیفی است که قانون و شرع بر دوش او نهاده‌اند؛ تکالیفی که اگر نادیده گرفته شوند، می‌توانند سرآغاز پرونده‌های حقوقی و حتی طلاق باشند.

تمکین از سوی مرد، مفهومی است که در نگاه نخست شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد، اما در بطن خود یکی از ارکان اصلی استمرار زندگی مشترک به شمار می‌آید. مردی که از مسئولیت‌های خویش شانه خالی می‌کند، عملاً تعادل زندگی خانوادگی را بر هم می‌زند. زن در چنین شرایطی، اگرچه ممکن است در ظاهر در چهارچوب ازدواج باقی مانده باشد، اما در واقع در وضعیتی از بلاتکلیفی و رنج روحی قرار می‌گیرد که ادامه آن دشوار است. قانون برای چنین موقعیت‌هایی نیز راهکارهایی پیش‌بینی کرده و به زن اجازه داده است که از طریق مراجع قانونی، رفتار غیرمسئولانه مرد را اثبات و در صورت لزوم، درخواست طلاق نماید.

در حقیقت، تمکین مرد صرفاً یک واژه خشک حقوقی نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از رفتارها، مسئولیت‌ها و تعهداتی است که مرد در برابر همسر و زندگی مشترک خود دارد. این وظایف شامل تأمین نفقه، تهیه مسکن مناسب، برقراری رابطه زناشویی متعارف، حسن معاشرت، وفاداری، حمایت عاطفی و حضور فعال در زندگی خانوادگی است. مردی که این اصول را نادیده بگیرد، نه‌تنها از دیدگاه اخلاقی مرتکب قصور شده است، بلکه از نظر حقوقی نیز می‌تواند در معرض شکایت و پیگیری قانونی قرار گیرد. در چنین مواردی، اثبات عدم تمکین مرد به یکی از مهم‌ترین ابزارهای دفاعی و حمایتی برای زنان تبدیل می‌شود.

• جهت دریافت مشاوره حقوقی فوری با وکیل پایه یک دادگستری کلیک کن

در بسیاری از پرونده‌های خانوادگی، دیده می‌شود که زن با وجود صبوری فراوان، پس از ماه‌ها یا حتی سال‌ها تحمل، سرانجام به این نتیجه می‌رسد که ادامه این وضعیت ممکن نیست. مردی که منزل مشترک را ترک کرده، از پرداخت نفقه امتناع ورزیده، یا از برقراری ارتباط زناشویی و عاطفی خودداری می‌کند، در حقیقت مرتکب نوعی «نقض تمکین» شده است. این رفتارها اگر مستمر و بدون دلیل موجه باشد، می‌تواند برای زن مستمسکی قانونی جهت اثبات عسر و حرج و طرح دعوای طلاق فراهم کند. در چنین شرایطی، همراهی یک وکیل خانواده آگاه به قوانین تمکین و رویه دادگاه‌ها، اهمیت بسیار دارد.

نکته‌ای که باید با دقت مورد توجه قرار گیرد، این است که قانون مدنی ایران حقوق و تکالیف زوجین را متقابل دانسته است. همان‌طور که زن موظف به اطاعت در حدود قانون و عرف است، مرد نیز مکلف به رفتار شایسته، حمایت مادی و معنوی از همسر خود می‌باشد. اگر مردی از ایفای این تعهدات سر باز زند، نه تنها حق اخلاقی خود را از دست می‌دهد، بلکه ممکن است از منظر قضایی نیز در جایگاه مقصر قرار گیرد. دادگاه‌ها در سال‌های اخیر به‌تدریج با طرح دعاوی مربوط به امتناع مرد از تمکین مواجه شده‌اند و رویه‌های قضایی جدیدی در این خصوص شکل گرفته است.

در میان تمامی پرونده‌های خانواده، اثبات تمکین مرد از پیچیده‌ترین و در عین حال مؤثرترین دعاوی به شمار می‌آید. زن باید نشان دهد که همواره آمادگی خود برای زندگی مشترک را اعلام کرده، ولی مرد از انجام وظایف خود امتناع کرده است. برای اثبات این امر، ابزارهایی مانند ارسال اظهارنامه، جمع‌آوری شهادت شهود، ارائه مستندات الکترونیکی و حتی طرح دادخواست الزام به تمکین از سوی مرد قابل استفاده است. این مسیر ممکن است دشوار باشد، اما در نهایت می‌تواند به صدور حکم طلاق به استناد عسر و حرج منتهی شود.

در عمل، بسیاری از زنان از حقوق قانونی خود در برابر بی‌توجهی و ترک وظایف از سوی همسر آگاه نیستند. ناآگاهی از قوانین باعث می‌شود که سال‌ها در وضعیت بلاتکلیف بمانند و رنج‌های روحی و اقتصادی متعددی را تحمل کنند. در چنین شرایطی، آگاهی حقوقی نقش نجات‌بخش پیدا می‌کند. شناخت دقیق مفهوم تمکین مرد، آگاهی از مدارک قابل استناد در دادگاه و نحوه طرح صحیح دادخواست، می‌تواند مسیر احقاق حق را روشن‌تر سازد. مجموعه وکالت تلفنی با بهره‌گیری از وکلای متخصص در دعاوی خانواده، این امکان را فراهم کرده است که هر فرد بتواند حتی بدون حضور فیزیکی در دادگاه، از مشاوره تخصصی و پیگیری قانونی بهره‌مند شود.

در واقع، مسئله تمکین مرد، مرز میان یک ازدواج سالم و یک زندگی فروپاشیده است. تمکین به معنای عشق، همراهی و پذیرش مسئولیت است؛ نه اجبار. مردی که از ایفای نقش خود در خانواده خودداری می‌کند، نه‌تنها پیمان ازدواج را نقض می‌کند، بلکه اعتماد و احترام متقابل را نیز از میان می‌برد. در مقابل، زنی که آگاهانه و مستند مسیر قانونی خود را طی می‌کند، نه‌تنها از حقوق خویش دفاع کرده، بلکه شأن انسانی و کرامت خود را حفظ می‌کند.

در مسیر اثبات تمکین مرد، قانون‌گذار نیز در کنار زن قرار دارد. هرچند اثبات این موضوع به دلیل ساختار سنتی دعاوی خانوادگی دشوار است، اما با ارائه دلایل مستند و مشاوره حقوقی صحیح، می‌توان به نتایج مؤثری دست یافت. دادگاه‌ها در موارد متعددی با استناد به گواهی ترک منزل، گزارش‌های محلی، شهادت شهود و اظهارنامه رسمی، رأی به نفع زوجه صادر کرده‌اند. این آراء نشان می‌دهد که نظام قضایی کشور نیز در مسیر حمایت از عدالت خانوادگی گام برداشته و مفهوم تمکین را به شکل دو‌سویه تفسیر می‌کند.

در نهایت، درک صحیح از تمکین مرد نه‌تنها برای زنان در مقام مطالبه حق، بلکه برای مردان نیز اهمیت دارد. هر مردی که به زندگی مشترک وارد می‌شود، باید بداند که مسئولیت‌های او صرفاً مادی نیست؛ بلکه تعهدی اخلاقی و انسانی است در قبال همسر، خانواده و جامعه. غفلت از این تعهدات، می‌تواند پیامدهای حقوقی سنگینی به‌دنبال داشته باشد.

در این مقاله قصد داریم تا همه این سوالات را پاسخ دهیم و راهنمایی کامل برای دریافت مشاوره حقوقی اثبات تمکین در طلاق از طرف مرد ارائه دهیم. از تعاریف قانونی تا راهکارهای عملی، از مجازات‌های احتمالی تا روش‌های دفاعی، همه چیزی که نیاز دارید در ادامه خواهید خواند. چرا که باور داریم هر فرد حق دارد با آگاهی کامل تصمیم‌گیری کند و در مواقع بحرانی بداند چطور باید عمل کند

تمکین مرد؛ نیمی از معادله زندگی مشترک

در نگاه قانون مدنی ایران، ازدواج تنها پیمان عاطفی نیست، بلکه قراردادی حقوقی و الزام‌آور است که بر پایه تعهدات دو‌طرف شکل می‌گیرد. درست همان‌طور که زن موظف است در محدوده شرع و قانون از همسر خود تبعیت و تمکین کند، مرد نیز موظف به اجرای وظایف قانونی، اخلاقی و اجتماعی در قبال همسر خویش است.
در واقع، «تمکین مرد» به معنای پذیرش و انجام وظایفی است که قانون و عرف بر عهده او گذاشته‌اند: تأمین نفقه، تهیه مسکن، رفتار محترمانه و مهربان، حمایت عاطفی و اقتصادی از زن، برقراری رابطه زناشویی متعارف و پرهیز از ترک زندگی مشترک. زمانی که مرد از انجام این وظایف سر باز می‌زند، به تعبیر حقوقی، از تمکین خودداری کرده و زن می‌تواند از این امتناع برای طرح دعوای طلاق به دلیل عسر و حرج استفاده کند.

مبانی قانونی تمکین مرد در نظام حقوقی ایران

مطابق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی، با وقوع عقد ازدواج صحیح، حقوق و تکالیف زوجین نسبت به یکدیگر برقرار می‌شود. ماده ۱۱۰۳ نیز تصریح می‌کند: «زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت با یکدیگرند.»
این ماده یکی از بنیادی‌ترین اصول تمکین مرد را روشن می‌سازد. مرد موظف است با همسرش خوش‌رفتاری کند، از آزار روحی یا جسمی بپرهیزد و شرایطی فراهم آورد که زن بتواند با آرامش در زندگی مشترک حضور یابد.
از سوی دیگر، ماده ۱۱۰۶ قانون مدنی مقرر می‌دارد که در عقد دائم، نفقه زن به عهده شوهر است. نفقه تنها شامل خوراک و پوشاک نیست، بلکه مسکن، درمان، اثاثیه و سایر نیازهای متعارف را نیز در بر می‌گیرد. هرگاه مرد از پرداخت نفقه یا فراهم کردن مسکن مناسب خودداری کند، در واقع یکی از اصلی‌ترین مظاهر تمکین را نقض کرده است.
قانون‌گذار در مواد دیگری مانند ۱۱۱۱، ۱۱۱۴ و ۱۱۲۹ نیز این مسئولیت‌ها را تقویت کرده است. از جمله، ماده ۱۱۲۹ به زن حق داده در صورت استنکاف مرد از پرداخت نفقه و عدم امکان اجرای حکم، از دادگاه درخواست طلاق کند. این ماده نشان می‌دهد که نقض تکالیف از سوی مرد می‌تواند زمینه طلاق را فراهم کند، حتی بدون عنوان صریح «عدم تمکین مرد».

مصادیق عدم تمکین مرد در رویه قضایی

در عمل، امتناع مرد از تمکین ممکن است به اشکال مختلف بروز کند. آگاهی از این مصادیق برای طرح صحیح دعوا اهمیت زیادی دارد. برخی از مهم‌ترین مصادیق عبارت‌اند از:

۱. ترک منزل و جدایی بدون دلیل موجه

یکی از رایج‌ترین مصادیق عدم تمکین مرد، ترک زندگی مشترک بدون عذر قانونی است. اگر مرد برای مدتی طولانی منزل را ترک کرده یا محل اقامت خود را از همسر پنهان کند، می‌توان رفتار او را به عنوان امتناع از تمکین تعبیر کرد.

۲. عدم تأمین نفقه و نیازهای مالی زن

پرداخت نفقه، مسئولیت مطلق مرد است و زن نیازی به اثبات نیاز ندارد. هرگاه مرد عمداً از پرداخت نفقه امتناع کند، مرتکب تخلف مدنی و حتی جرم کیفری شده است (ماده ۶۴۲ قانون مجازات اسلامی). این رفتار یکی از روشن‌ترین نشانه‌های نقض تمکین مرد است.

۳. عدم برقراری رابطه زناشویی متعارف

رابطه زناشویی از نظر شرع و عرف بخشی از زندگی مشترک است. اگر مرد بدون عذر موجه پزشکی یا شرعی از برقراری رابطه با همسرش خودداری کند، زن می‌تواند به دلیل عسر و حرج درخواست طلاق دهد. رویه قضایی در این زمینه تصریح دارد که خودداری مستمر مرد از نزدیکی، نقض وظیفه زوجیت است.

۴. رفتارهای توهین‌آمیز، سوء‌ظن یا خشونت خانگی

تمکین تنها جنبه مادی ندارد. رفتار محترمانه و حفظ شأن انسانی زن بخشی از حسن معاشرت است. دادگاه‌ها در مواردی که مرد به صورت مستمر با بدرفتاری، تحقیر، تهدید یا خشونت زناشویی رفتار کند، این امر را از مصادیق عدم تمکین تلقی کرده‌اند.

۵. بلاتکلیف گذاشتن زن در دوران عقد

در مواردی که پس از عقد دائم، مرد از تشکیل زندگی مشترک خودداری کند، زن می‌تواند با استناد به بلاتکلیفی و ترک وظایف زوجیت، علیه او اقامه دعوا نماید. این نوع امتناع، به ویژه در سال‌های اخیر، از مصادیق بارز عدم تمکین مرد شناخته شده است.

مدارک و روش‌های اثبات عدم تمکین مرد

اثبات امتناع مرد از تمکین نیازمند ارائه دلایل و مدارک محکم است. دادگاه بدون مستندات کافی رأی صادر نمی‌کند، بنابراین جمع‌آوری ادله قانونی پیش از طرح دعوا اهمیت ویژه‌ای دارد.

۱. اظهارنامه رسمی

زن می‌تواند از طریق دفاتر خدمات قضایی، اظهارنامه‌ای برای شوهر ارسال کند و در آن آمادگی خود را برای زندگی مشترک اعلام و از او بخواهد به وظایف خود بازگردد. بی‌پاسخ‌ ماندن یا رد صریح این اظهارنامه، مدرکی قوی در اثبات امتناع مرد است.

۲. شهادت شهود و استشهاد محلی

گواهی افرادی که از نزدیک شاهد ترک منزل، عدم پرداخت نفقه یا رفتار نامناسب مرد بوده‌اند، در دادگاه قابل استناد است. استشهاد محلی، مخصوصاً در مناطق کوچک یا محلات مسکونی، نقش مهمی در اثبات دارد.

۳. مستندات الکترونیکی

پیامک‌ها، مکاتبات مجازی یا فایل‌های صوتی که در آن مرد صراحتاً از وظایف خود امتناع کرده یا ترک زندگی را اعلام می‌کند، در صورت تأیید اصالت توسط کارشناس رسمی، قابل استفاده در دادگاه است.

۴. گواهی پزشکی قانونی یا روان‌پزشکی

در صورت ادعای آزار روانی یا جسمی، زن می‌تواند با مراجعه به پزشکی قانونی، مدارک لازم برای اثبات خشونت یا رفتارهای غیرعادی همسر را اخذ کند. این مدارک برای دادگاه اهمیت بالایی دارد.

۵. گزارش کلانتری یا نیروی انتظامی

در مواردی که مرد از ورود زن به منزل جلوگیری کرده یا رفتار خشونت‌آمیز داشته، گزارش مأموران انتظامی به‌عنوان مدرک رسمی پذیرفته می‌شود.

مراحل طرح دعوای اثبات تمکین مرد

فرآیند قانونی طرح این دعوا نیازمند طی چند مرحله مشخص است:

1. مشاوره با وکیل خانواده برای تنظیم استراتژی دفاعی و تعیین مسیر حقوقی (الزام به تمکین یا طلاق به دلیل عسر و حرج).

2. ارسال اظهارنامه رسمی به شوهر جهت دعوت به انجام وظایف قانونی.

3. تهیه مدارک و مستندات از جمله شهادت شهود، فیش‌های بانکی نفقه، اسناد ترک منزل یا مکاتبات.

4. ثبت دادخواست در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی با عنوان «اثبات امتناع از تمکین مرد» یا «طلاق به دلیل عسر و حرج ناشی از عدم تمکین زوج».

5. ارجاع پرونده به دادگاه خانواده و تعیین وقت رسیدگی.

6. استماع اظهارات طرفین و بررسی مستندات توسط قاضی و کارشناس مربوطه.

7. صدور رأی نهایی که ممکن است شامل الزام به تمکین، صدور حکم طلاق یا ارجاع به داوری باشد.

در صورت صدور حکم الزام به تمکین و عدم اجرای آن توسط مرد، زن می‌تواند با استناد به استمرار امتناع، مجدداً دادخواست طلاق مطرح کند.

تفاوت تمکین مرد و تمکین زن

تمکین زن بیشتر در حوزه اطاعت مشروع، سکونت در منزل مشترک و رابطه زناشویی تعریف می‌شود، در حالی که تمکین مرد بر پایه تأمین نیازهای مادی و عاطفی زن استوار است.
در هر دو حالت، عدم تمکین یکی از دلایل مشروع برای طرح دعوا محسوب می‌شود. تفاوت در این است که عدم تمکین زن موجب سقوط نفقه می‌شود، اما عدم تمکین مرد می‌تواند موجب ایجاد حق طلاق برای زن گردد.
در سال‌های اخیر، دادگاه‌ها با نگاهی نوگرایانه، مفهوم تمکین را دوسویه تفسیر کرده‌اند و حقوق زن را در برابر کوتاهی شوهر به رسمیت شناخته‌اند.

نتیجه‌گیری

در پایان بررسی‌های حقوقی و اجتماعی پیرامون موضوع اثبات تمکین مرد در طلاق از طرف زن، به یک نکته بنیادین می‌رسیم: عدالت در خانواده تنها زمانی تحقق می‌یابد که حقوق و تکالیف هر دو طرف ازدواج به‌طور متقابل شناخته و اجرا شود. ازدواج در حقوق ایران یک عقد دو‌جانبه است که مسئولیت را میان زن و مرد تقسیم می‌کند. همان‌طور که زن در برابر همسر خود مکلف به تمکین و حسن معاشرت است، مرد نیز وظیفه دارد با احترام، محبت، حمایت و تعهد به زندگی مشترک ادامه دهد.

هرگاه یکی از طرفین، به‌ویژه مرد، از انجام وظایف خود سر باز زند، نه‌تنها بنیاد عاطفی زندگی مشترک سست می‌شود، بلکه آثار حقوقی و قضایی قابل‌توجهی نیز به‌دنبال دارد. مردی که از پرداخت نفقه امتناع می‌کند، از تشکیل زندگی مشترک خودداری می‌نماید، یا زن را در بلاتکلیفی رها می‌سازد، در واقع تمکین نکرده است؛ یعنی از انجام تکالیف قانونی خود سر باز زده است. چنین رفتاری می‌تواند زمینه‌ساز طرح دعوای طلاق به دلیل عسر و حرج زن گردد.

در دنیای امروز که عدالت خانوادگی به‌عنوان بخشی از عدالت اجتماعی شناخته می‌شود، نهاد خانواده دیگر محدود به الگوی سنتی اطاعت زن و تسلط مرد نیست. قانون‌گذار نیز با نگاهی برابر و انسانی، حقوق زوجین را در برابر یکدیگر تنظیم کرده است. در همین راستا، دادگاه‌های خانواده در سال‌های اخیر با درک عمیق‌تری از مفهوم تمکین مرد، به این نتیجه رسیده‌اند که وظایف مرد، صرفاً مالی نیست؛ بلکه مسئولیتی عاطفی و اخلاقی نیز دارد. این تحول در رویه قضایی گامی مهم در جهت حمایت از زنان و بازگرداندن تعادل به روابط خانوادگی است.

زنانی که با امتناع مرد از انجام وظایف زناشویی یا ترک منزل مواجه می‌شوند، باید بدانند که قانون از آن‌ها حمایت می‌کند. گام نخست در این مسیر، شناخت دقیق حقوق و ابزارهای قانونی است. ارسال اظهارنامه، گردآوری مدارک، استفاده از شهادت شهود و مراجعه به مشاوره حقوقی، همگی ابزارهایی هستند که می‌توانند راه را برای اثبات امتناع مرد هموار کنند. تجربه نشان داده است که زنانی که آگاهانه و مستند اقدام می‌کنند، شانس موفقیت بیشتری در دادگاه دارند.

از سوی دیگر، مردان نیز باید آگاه باشند که قانون در برابر قصور آن‌ها بی‌تفاوت نیست. ازدواج تعهدی یک‌طرفه نیست که تنها زن را ملزم به تبعیت کند؛ بلکه پیوندی متقابل است که از مرد انتظار دارد ستون خانه و تکیه‌گاه همسر باشد. مردی که از این تعهد غفلت می‌کند، در واقع نه‌تنها به همسر خود بلکه به اصول انسانی و اخلاقی زندگی مشترک خیانت کرده است. چنین فردی باید بداند که رفتار او می‌تواند منجر به صدور حکم طلاق به نفع زن و حتی خسارت‌های مالی و اعتباری شود.

در رویه فعلی دادگاه‌ها، هرچند اثبات امتناع مرد از تمکین همچنان نیازمند مدارک مستند است، اما قاضی در ارزیابی عسر و حرج زن نگاه انسانی‌تری دارد. یعنی اگر ثابت شود که رفتار یا بی‌توجهی مرد موجب رنج و ناتوانی روحی زن در ادامه زندگی شده، این وضعیت می‌تواند دلیلی کافی برای طلاق محسوب شود. بنابراین، قانون و قاضی هر دو در مسیر احقاق حق زوجه قرار دارند، به شرط آن‌که دعوا با استدلال و مدارک کافی طرح گردد.

نقش وکیل در این مسیر بسیار کلیدی است. بسیاری از پرونده‌هایی که بدون نتیجه مانده‌اند، ناشی از ضعف در تنظیم دادخواست، فقدان ادله کافی یا ناآگاهی از رویه‌های قضایی بوده‌اند. یک وکیل خانواده باتجربه می‌تواند تمامی ابعاد حقوقی را بررسی کرده، اظهارنامه رسمی تنظیم کند، مدارک لازم را گردآوری نماید و پرونده را با استناد به مواد قانونی و نمونه آراء موفق پیش ببرد. مجموعه وکالت تلفنی با در اختیار داشتن تیمی از وکلای پایه یک دادگستری و مشاوران حقوقی متخصص در دعاوی خانواده، آماده ارائه مشاوره فوری و خدمات حقوقی حرفه‌ای در زمینه تمکین، طلاق، نفقه و سایر موضوعات خانوادگی است.

در نتیجه، اثبات تمکین مرد در طلاق نه‌تنها ابزاری برای احقاق حق زنان است، بلکه گامی در جهت تحکیم مفهوم واقعی عدالت زناشویی نیز به‌شمار می‌رود. این مفهوم نشان می‌دهد که خانواده سالم بر پایه احترام متقابل، مسئولیت مشترک و تعهد دو‌جانبه شکل می‌گیرد، نه بر مبنای اطاعت یک‌طرفه. در جهانی که آگاهی حقوقی روزبه‌روز در حال گسترش است، زنانی که دانش حقوقی خود را تقویت می‌کنند، از آسیب‌پذیری خارج شده و توانمند می‌شوند تا زندگی خود را بر اساس قانون، منطق و عزت نفس بازسازی کنند.

در پایان باید گفت: اثبات عدم تمکین مرد، پایان زندگی نیست، آغاز عدالت است. زنی که با آگاهی از حقوق خود، مسیر قانونی را طی می‌کند، نه‌تنها از حق خویش دفاع کرده، بلکه در جهت فرهنگ‌سازی و ارتقای سطح آگاهی جامعه گام برمی‌دارد. در این مسیر، مشاوره با وکیل متخصص و استفاده از سامانه‌های مشاوره حقوقی تلفنی مانند وکالت تلفنی می‌تواند بهترین تصمیم و مطمئن‌ترین همراه باشد.

باور مجموعه وکالت تلفنی بر این است که هیچ زنی نباید در برابر بی‌توجهی، بی‌مسئولیتی یا ترک تعهد از سوی همسرش احساس ناتوانی کند. قانون در کنار شماست، فقط کافی است آن را بشناسید و از مسیر درست استفاده کنید.

جهت اطلاع از ۱۰ نکته طلایی برای موفقیت در دادگاه‌های خانواده با 09212242670 تماس بگیرید.